Uit de oude doos

Daar begint motorliefde gestalte te krijgen.

Al gravend in een ver verleden en dan kom ik terecht in 1953 ,dit mannetje was toen 4 jaar en pakweg 3 maanden, werd er bij ons thuis altijd inkopen gedaan via een boekje wat wekelijks op woensdag werd opgehaald. Mijn moeder had in dat “Spar” boekje de wekelijks nodige boodschappen genoteerd die dan op zaterdagmorgen werden thuis bezorgt. En daar begint mijn motorliefde gestalte te krijgen. Wat was namelijk het geval?,de man die het boekje bracht (Jac.v.d.Heijden)reed op een motor,van merken had ik toen nog geen verstand,maar die machine was zoals later bleek, een BMW 250 eencilinder.Voor mij een kolossaal en hels ding met achterop een gigantisch zweefzadel. Kijk en dan zeur je dus net zo lang tot de berijder van de motor genegen is om je een keer mee achterop te nemen.(De aanhouder wint he`)

Foutje was dat dit zonder medeweten gebeurde van mijn ouders! Ik had namelijk verteld dat die op de hoogte waren,een klein leugentje om bestwil,want moeders was er fel tegen!(wat un gedoe) Zodoende werd er naarstig naar het kleine ventje gezocht want die was dus wel bijna 3 uur zoek! Telefoon was er niet bij ons in de rimboe dus duurde het eventjes voor dat alles onder controle was gebracht. Achterop gezeten boven de bestuurder uitkijkend had ik hier dus totaal geen weet van. Maar wat een genot,heerlijk wapperend met je haren in de wind ,want veel geld voor een dure kapper was er toen niet bij,een helm was al helemaal niet aan de orde die tijd. Dus gezeten in de korte broek en met afgeknipte rubber laarzen was het genieten voor dit ventje. Dit soort ritjes kregen wel een vervolg maar nu na goedkeuring van mijn ouders.

Enkele jaren later schafte mijn buurjongen,die bij de mariniers diende,een echte grote BMW R50 aan dus draaide ik hier tot vervelens toe omheen om zodoende af en toe een ritje te kunnen pingelen. Mijn voordeel daarbij was dat in ons gezin nog 2 oudere zussen rondliepen,dus werd ik waarschijnlijk om die reden een beetje gematst en heb dus tot aan mijn 10è jaar heel wat tochtjes mogen maken. Voorwaarde was wel dat ik dan op zaterdag regelmatig de motor moest poetsen. En daar heb ik nu nog steeds de pest aan wat aan mijn motor best wel te zien is,zeker als ik andere machine`s uit onze club bekijk. Maar het virus was in mijn aderen gekropen en is hier tot op heden nog steeds aanwezig.

Klik op onderstaande foto's voor een groter formaat.

Dan komt er de periode dat je bijna 18 bent en natuurlijk zelf motor wil rijden. Een rijbewijs halen was geen probleem,dat kreeg je bijna gratis in die tijd ,zeker als je de examinator kon zoek rijden tijdens het rondje scooterscheuren. Op de een of andere manier had ik altijd geldzorgen en was er altijd “ietsje”tekort in mijn budget om iets fatsoenlijks aan te schaffen op motor gebied. Maar rijden deed ik wel, dit gebeurde dan meestal op een knetterend geval dat getest moest worden en waarvan de eigenaar liever mij dan zichzelf zijn nek zag breken Dat dit voor mij niet altijd goed afliep mag duidelijk zijn,maar dat deerde niet ,ik reed wel op een motor! Gelukkig was er wel genoeg in kas om een Zündap brommer te onderhouden,dit tot groot ongenoegen van mijn buurman die rijkspolitie-postcommandant was (Ardonne, is (in) de naam (der wet). De brave man reed op een DKW dienstfiets van 80 cc en kon mij dus totaal niet bijhouden. Ergens zit een fotootje bij dit verhaal waarop beide brommers te zien zijn,waarbij op de achtergrond het kantoortje van de postcommandant te zien is.

Uiteindelijk had ik ook een bron van inkomsten gevonden en werd er in Middelburg een oude BMW R60 met zijspan ( ex rijkspolitie)op de kop getikt waar voorop nog de originele schijnwerper zat . Nu,daar kon je leuke geintjes mee uithalen! Wat bijvoorbeeld te denken van de vrijende paartjes die in de auto verrast werden door zogenaamde politiemotor en in het felle licht van de schijnwerper en onder verbaal geweld( ja,toen ook al!) het hazenpad namen? In die tijd werd ook al regelmatig het Asser TT circuit bezocht . De daar opgedane ervaringen moesten natuurlijk ook met de eigen BMW uitgeprobeerd worden . Dat dit faliekant fout ging lag voor de hand,spul over de kop,lichaamsdelen die verbranden en de daarbij behorende kneuzingen zorgden ervoor dat al snel het zijspan losgekoppeld diende te worden en verder solo gereden werd. In Middelburg woonde toen ene W.v.Vliet die handig was in het maken van alternatieve uitlaten. Het werden er dus 6 onder de BMW net zoals indertijd bij de Honda 6 pitter van Mike Hailwood. Het geheel zag er gelikt uit,dat wel,ook de sound was waanzinnig mooi te noemen en over half Walcheren hoorbaar,probleempje was dat e.e.a.ietsje te warm werd(wist ik veel!) en de zaak in de soep draaide,exit BMW met zijspan! Hierna volgde een periode van huisje,boompje,beestje en het motorvirus moest even in de wachtstand. De maatschappelijke “carriere”kreeg voorrang.(Nou ja carriere?)

Toch was het virus niet uitgeroeid en stak alras de kop weer op. Er werd opgestart met een Kawasaki 750 maar dat bleek geen succes te zijn . Steeds maar weer de accu leeg en allerlei moeilijke storingen,wegwezen dus!. Vervolgens kwam de Honda 500 cx met kuip en cardan. Die cardan dat was het dus helemaal en niet onbelangrijk,zuinig in de geldbuidel. Motoren met ketting aandrijving bleken voor mijn persoontje haast onbetaalbaar. Twee maal per jaar een nieuwe ketting met de benodigde tandwielen liep nogal erg in de papieren,fatsoenlijk rondrijden kende ik toen nog niet zo goed,vandaar!. De R 75.5 boxer werd aangeschaft en zowaar overleefde deze en kon worden doorverkocht(heeft zelfs nog langere periode in de club meegereden).

Inmiddels iets ouder en wijzer geworden mocht de eerste K 100 bestegen worden. Deze K100 werd op de kop getikt tijdens een rondritje Tholen. Daar vond een ontmoeting plaats met een BMW K1 rijder uit Steenbergen,die had de K nog in zijn schuurtje staan. Deze K rijdt nog rond in Koudekerke en heeft inmiddels meer dan 150.000 kilometertjes op de teller staan. Hierna kwam de K100 RS zestienklepper in handen . Dit model wist zelfs tot in Bretagne (Fr) te geraken( met dank aan Jan.S) en voldeed prima. Dat hij van parlemoer wit naar antiek zwart ging had met een kleine schuiver te maken met gelukkig alleen materiele schade.Met dank aan de bietencampagne!(Ja,ja,opletten hoor dat weet ik ook wel !) Op dit moment is de R1100RT de gelukkige die mij en de duo overal heenbrengt en dit tot volle tevredenheid. Nog steeds ben ik de man van de “Spar”dankbaar dat hij mij als snotaap achterop heeft meegenomen en mij het virus heeft ingepompt ,kwijtraken zal ik het niet meer. Of er nog meer motoren de revue zullen passeren?,ik ben nog steeds gecharmeerd van het K-blok ,dus wie weet ….?!

Groetjes, Geert.